Dag 26: uitslapen in Cusco en vlucht naar Lima
Vanochtend heb ik heerlijk uitgeslapen! Het was 10u toen ik wakker werd. Gelukkig was mijn maag een pak beter! Alleen de diarree blijft aanhouden. Maar ik ben al lang blij dat ik geen maagpijn meer heb. Mijn lijf voelt ook veel beter! Ik voel me meer uitgerust.
Na het opstaan heb ik genoten van een, jawel, warme douche! Alleen duurde het wel even voor het warme water kwam, maar hier in Peru is wachten heel gewoon.
Een ontbijt kreeg ik niet binnen. Honger had ik niet en heb alleen water gedronken en een koekje gegeten. De andere dames hebben wel ontbeten. Ondanks dat ik enkel een fruitsap gedronken heb, heb ik alsnog 10 soles moeten betalen voor het ontbijt... Best veel eigenlijk... Maar soit.
We hebben nog een uurtje genoten buiten om in de tuin in het zonnetje te zitten. Heerlijk is dat! En dan was het tijd om te pakken. Alles weer in de backpack en daarna in de flightbag zodat we op tijd klaar waren om naar de luchthaven te vertrekken. We vliegen vandaag van Cusco terug naar Lima waar we morgen avond de nachtvlucht zullen nemen naar Amsterdam.
Het voelt allemaal zo dubbel! Te weten dat dit onze voorlaatste dag is! Ik heb zo genoten van deze reis! En de Peruanen zijn echt heel vriendelijke en gastvrije mensen! We worden hier echt door hen in de watten gelegd! Zowel in de hotels als op trail en zelfs in de discotheek! De Peruaanse mannen zijn echt ongelooflijk vrijgevig! Ze houden je de hele avond vrij, betalen je taxi naar het hotel, enz...
Ooooooh, ik wil echt nog niet terug!
Anderzijds voel ik wel dat ik klaar ben om weer naar huis te gaan. Ik mis mijn paardjes, mijn honden, mijn familie en vrienden!
Ik kom met zoveel meer wijsheid terug! Ik heb hier echt mezelf ontdekt! Ik kan achter laten wat ik niet meer nodig heb en ik merk dat ik zoveel beter kan relativeren en mijn grenzen kan bewaken! Ik kan nog veel beter luisteren naar mijn eigen lijf en gevoel! En ik voel me zoveel meer vrouw! Ik heb geleerd dat ik er best mag zijn, ook met mijn mindere kanten en dat ik mezelf gewoon mag accepteren.
Wat ik heel fijn vond is dat ik bij mijn klasgenoten Heleen en Luana echt mezelf kon zijn en dat zolang we duidelijk en open naar elkaar zijn er altijd opening is om tot oplossingen te komen. Dus dames, dank jullie wel hiervoor!
Wat neem ik nog meer mee naar huis?
Ik neem mee dat we enorm veel hebben kunnen betekenen voor de kinderen en hun ouders in Ayacucho, hoe confronterend hun armoede voor ons ook was en hoe oneerlijk we dit ook vonden. Dat wij in het Westen ontzettend dankbaar mogen zijn met wat we hebben en eigenlijk ontzettend rijk zijn! Dat we allemaal wat minder moeten klagen en zagen en dat we fucking blij mogen zijn met het sociale zekerheidssysteem hoe oneerlijk het soms ook lijkt, het zorgt er wel voor dat we altijd een dak boven ons hoofd kunnen hebben, een bed hebben om in te slapen en de nodige voorzieningen kunnen veroorloven!
En vooral dat in het hier-en-nu leven zoveel goed kan doen!
Ik heb genoten van een week geen service en geen wifi op de gsm! Ik heb de afgelopen week mensen van over de hele wereld leren kennen met elk hun verhaal! Je wil niet weten tot welke gesprekken je komt als je samen een week door de bergen gaat hiken met geen enkele afleiding van internet en telefoon! Het is zo confronterend dat we niet meer met elkaar praten en alleen op onze smartphone zitten te tokkelen! Als je in België de buurman op trein of bus aanspreekt wordt je raar bekeken, maar hier in Peru doen we het de hele tijd! En het levert zulke mooie verhalen en ervaringen op! Dus ik neem mezelf voor om meer te luisteren en te praten met elkaar!
Ik heb genoten van niets te moeten en te genieten van het moment. Ik heb discussies met mezelf gehad in mijn hoofd en toch genoten van de stilte en de natuur. Ik heb gevloekt om vieze wc's en koude douches, maar ook genoten om maar met dat op pad te zijn wat je echt echt nodig hebt. Het back to basic gaan leert je op een hele andere manier naar het materiële kijken. Ik heb geleerd waar de grenzen van mijn eigen lijf liggen en hoe ik die kan bewaken!
En ik heb geleerd dat niets maar dan ook niets onmogelijk is! Zolang je in jezelf gelooft en gelooft in dat wat je wil bereiken, dan bereik je je doel! No mather what!!! En soms is de weg die je eerder voor ogen had niet helemaal haalbaar of vol obstakels, maar dan is er altijd wel een zijweg die je weer op je oorspronkelijke pad brengt en bereik je alsnog de top! En that's what I did! En daar ben ik zo trots op en zo dankbaar voor!
I survived the Salkantay trail! Climbed thé Salkantay mountain, made it to Machu Pichu and i'm fucking proud of myself!
Na het opstaan heb ik genoten van een, jawel, warme douche! Alleen duurde het wel even voor het warme water kwam, maar hier in Peru is wachten heel gewoon.
Een ontbijt kreeg ik niet binnen. Honger had ik niet en heb alleen water gedronken en een koekje gegeten. De andere dames hebben wel ontbeten. Ondanks dat ik enkel een fruitsap gedronken heb, heb ik alsnog 10 soles moeten betalen voor het ontbijt... Best veel eigenlijk... Maar soit.
We hebben nog een uurtje genoten buiten om in de tuin in het zonnetje te zitten. Heerlijk is dat! En dan was het tijd om te pakken. Alles weer in de backpack en daarna in de flightbag zodat we op tijd klaar waren om naar de luchthaven te vertrekken. We vliegen vandaag van Cusco terug naar Lima waar we morgen avond de nachtvlucht zullen nemen naar Amsterdam.
Het voelt allemaal zo dubbel! Te weten dat dit onze voorlaatste dag is! Ik heb zo genoten van deze reis! En de Peruanen zijn echt heel vriendelijke en gastvrije mensen! We worden hier echt door hen in de watten gelegd! Zowel in de hotels als op trail en zelfs in de discotheek! De Peruaanse mannen zijn echt ongelooflijk vrijgevig! Ze houden je de hele avond vrij, betalen je taxi naar het hotel, enz...
Ooooooh, ik wil echt nog niet terug!
Anderzijds voel ik wel dat ik klaar ben om weer naar huis te gaan. Ik mis mijn paardjes, mijn honden, mijn familie en vrienden!
Ik kom met zoveel meer wijsheid terug! Ik heb hier echt mezelf ontdekt! Ik kan achter laten wat ik niet meer nodig heb en ik merk dat ik zoveel beter kan relativeren en mijn grenzen kan bewaken! Ik kan nog veel beter luisteren naar mijn eigen lijf en gevoel! En ik voel me zoveel meer vrouw! Ik heb geleerd dat ik er best mag zijn, ook met mijn mindere kanten en dat ik mezelf gewoon mag accepteren.
Wat ik heel fijn vond is dat ik bij mijn klasgenoten Heleen en Luana echt mezelf kon zijn en dat zolang we duidelijk en open naar elkaar zijn er altijd opening is om tot oplossingen te komen. Dus dames, dank jullie wel hiervoor!
Wat neem ik nog meer mee naar huis?
Ik neem mee dat we enorm veel hebben kunnen betekenen voor de kinderen en hun ouders in Ayacucho, hoe confronterend hun armoede voor ons ook was en hoe oneerlijk we dit ook vonden. Dat wij in het Westen ontzettend dankbaar mogen zijn met wat we hebben en eigenlijk ontzettend rijk zijn! Dat we allemaal wat minder moeten klagen en zagen en dat we fucking blij mogen zijn met het sociale zekerheidssysteem hoe oneerlijk het soms ook lijkt, het zorgt er wel voor dat we altijd een dak boven ons hoofd kunnen hebben, een bed hebben om in te slapen en de nodige voorzieningen kunnen veroorloven!
En vooral dat in het hier-en-nu leven zoveel goed kan doen!
Ik heb genoten van een week geen service en geen wifi op de gsm! Ik heb de afgelopen week mensen van over de hele wereld leren kennen met elk hun verhaal! Je wil niet weten tot welke gesprekken je komt als je samen een week door de bergen gaat hiken met geen enkele afleiding van internet en telefoon! Het is zo confronterend dat we niet meer met elkaar praten en alleen op onze smartphone zitten te tokkelen! Als je in België de buurman op trein of bus aanspreekt wordt je raar bekeken, maar hier in Peru doen we het de hele tijd! En het levert zulke mooie verhalen en ervaringen op! Dus ik neem mezelf voor om meer te luisteren en te praten met elkaar!
Ik heb genoten van niets te moeten en te genieten van het moment. Ik heb discussies met mezelf gehad in mijn hoofd en toch genoten van de stilte en de natuur. Ik heb gevloekt om vieze wc's en koude douches, maar ook genoten om maar met dat op pad te zijn wat je echt echt nodig hebt. Het back to basic gaan leert je op een hele andere manier naar het materiële kijken. Ik heb geleerd waar de grenzen van mijn eigen lijf liggen en hoe ik die kan bewaken!
En ik heb geleerd dat niets maar dan ook niets onmogelijk is! Zolang je in jezelf gelooft en gelooft in dat wat je wil bereiken, dan bereik je je doel! No mather what!!! En soms is de weg die je eerder voor ogen had niet helemaal haalbaar of vol obstakels, maar dan is er altijd wel een zijweg die je weer op je oorspronkelijke pad brengt en bereik je alsnog de top! En that's what I did! En daar ben ik zo trots op en zo dankbaar voor!
I survived the Salkantay trail! Climbed thé Salkantay mountain, made it to Machu Pichu and i'm fucking proud of myself!
