Dag 21: Salkantay trail dag 2
Vandaag werden we om 5u gewekt met cocathee. Ik lag al even wakker omdat mijn neus helemaal dicht zat. Om half 6 moesten we aan het ontbijt zitten. We zouden Pannekoek krijgen en als we niet op tijd zouden zijn zou hij koud zijn. Dus netjes op tijd zat iedereen aan de ontbijttafel. En dan was het tijd om te vertrekken. We werden naar de paarden gebracht. Die werden voor ons opgezadeld met van die heerlijke Kuipzadels! OH love it! Ik kreeg een zwarte ruin met een hele mooie grote witte bles op zijn voorhoofd. Een paard met een prima grote voor mij! Snel werd me de communicatie uitgelegd. Deze paarden worden gereden met 1 teugel aan de linkerkant. Met je teugel naar de kont zwaaien betekent voorwaarts, teugel tegen de schouder tikken links of rechts. Voor mij is dit niet nieuw. Er werd me duidelijk gezegd beide handen op het zadel vast te houden... Ik dacht uuuuhhh not necessary!
En dan vertrokken we voor een rit van 3u naar de top van de Salkantay berg, een hoogte van 4700 meter. De rit was gaaf! Ik heb zo genoten van alle uitzichten en ik stond er echt van te kijken hoe die paarden precies wisten hoe ze hun voeten moesten zetten over grote rotsen en stenen! Super gewoon! Niet 1 keer ben ik bang geweest om de ravijn in te vallen ofzo. Mijn paard kende zijn job heel goed en deed echt zijn best. Onderweg heeft 1 van de Paardenmannen nog gezegd dat ik me moest vasthouden ipv de teugel vast te houden, maar ik kon mooi meebewegen, zelfs met mijn backpack op mijn rug en er is niet 1 moment geweest dat ik mijn evenwicht verloor.
Paardrijden in Peru! 1 van de mooiste ervaringen ooit! Ik had hier graag 100 soles voor over! De paarden zagen er verder ook prima uit, mooie strakke buik, niet te mager en niet te dik, netjes bekapt en beslag onder hun voetjes! Er waren in die weide ook wel wat paarden die wel mager stonden of met wonden, maar die werden niet gebruikt.
De rit omhoog was op het einde echt stijl! Niet te doen! En toch bleven die paarden gaan! Eenmaal boven konden wij even een foto maken, maar genieten van het uitzicht dat was er niet bij want er was 1 mist en er viel smeltende sneeuw. De hele voormiddag was het ook al aan het regenen. Maar de poncho mocht niet omdat het paard zou kunnen schrikken. Mijn jas was doorweekt toen ik boven kwam! En ik had het ijs koud. Heel snel hebben we te voet de afdaling ingezet. Die was echt heavy! 2 uur stappen naar de lunchplek en na de lunch 3,5 uur dalen naar de campsite. Ik voelde het zo ongelooflijk in mijn kuiten en mijn enkels begonnen op den duur ook te protesteren.
Op het einde was ik echt kapot en kon bijna geen stap meer zetten. En toen kwam daar ineens de campsite in zicht! Je wil niet weten hoe blij ik was! We hebben meteen onze spullen in onze tenten kunnen leggen en ons kunnen opfrissen! Finally!
En dan was het tijd om een kop thee te drinken en daarna werd de lunch geserveerd. Na de lunch werden we gebriefd over morgen.
Morgen wandelen we 5u naar Santa Theresa. Allemaal vlak blijkbaar!
Omdat we zoveel gedaald zijn heb ik geen last meer van hoogteziekte! Thank god! Dus dat komt helemaal goed morgen!
Om 21u ben ik dan naar bed gegaan waar.t morgen is het vroeg dag en mijn hele lijf heeft spierpijn! Dus goed rusten is de boodschap zodat ik morgen weer fit ben!
En dan vertrokken we voor een rit van 3u naar de top van de Salkantay berg, een hoogte van 4700 meter. De rit was gaaf! Ik heb zo genoten van alle uitzichten en ik stond er echt van te kijken hoe die paarden precies wisten hoe ze hun voeten moesten zetten over grote rotsen en stenen! Super gewoon! Niet 1 keer ben ik bang geweest om de ravijn in te vallen ofzo. Mijn paard kende zijn job heel goed en deed echt zijn best. Onderweg heeft 1 van de Paardenmannen nog gezegd dat ik me moest vasthouden ipv de teugel vast te houden, maar ik kon mooi meebewegen, zelfs met mijn backpack op mijn rug en er is niet 1 moment geweest dat ik mijn evenwicht verloor.
Paardrijden in Peru! 1 van de mooiste ervaringen ooit! Ik had hier graag 100 soles voor over! De paarden zagen er verder ook prima uit, mooie strakke buik, niet te mager en niet te dik, netjes bekapt en beslag onder hun voetjes! Er waren in die weide ook wel wat paarden die wel mager stonden of met wonden, maar die werden niet gebruikt.
De rit omhoog was op het einde echt stijl! Niet te doen! En toch bleven die paarden gaan! Eenmaal boven konden wij even een foto maken, maar genieten van het uitzicht dat was er niet bij want er was 1 mist en er viel smeltende sneeuw. De hele voormiddag was het ook al aan het regenen. Maar de poncho mocht niet omdat het paard zou kunnen schrikken. Mijn jas was doorweekt toen ik boven kwam! En ik had het ijs koud. Heel snel hebben we te voet de afdaling ingezet. Die was echt heavy! 2 uur stappen naar de lunchplek en na de lunch 3,5 uur dalen naar de campsite. Ik voelde het zo ongelooflijk in mijn kuiten en mijn enkels begonnen op den duur ook te protesteren.
Op het einde was ik echt kapot en kon bijna geen stap meer zetten. En toen kwam daar ineens de campsite in zicht! Je wil niet weten hoe blij ik was! We hebben meteen onze spullen in onze tenten kunnen leggen en ons kunnen opfrissen! Finally!
En dan was het tijd om een kop thee te drinken en daarna werd de lunch geserveerd. Na de lunch werden we gebriefd over morgen.
Morgen wandelen we 5u naar Santa Theresa. Allemaal vlak blijkbaar!
Omdat we zoveel gedaald zijn heb ik geen last meer van hoogteziekte! Thank god! Dus dat komt helemaal goed morgen!
Om 21u ben ik dan naar bed gegaan waar.t morgen is het vroeg dag en mijn hele lijf heeft spierpijn! Dus goed rusten is de boodschap zodat ik morgen weer fit ben!
