Dag 4 wakker worden in de bus en Ayacucho verkennen

Vanochtend werd ik om half 6 wakker op de bus. Normaal zou de bus zo rond half 8 aankomen, maar dat bleek uiteindelijk half 10 te zijn. Ik heb de hele ochtend zo genoten van alle mooie uitzichten in de bus die de bergen ons gaven. Ik voel me zooooo gezegend dat ik dit allemaal mag en kan meemaken! Nadat we alle bagage opgehaald hadden was het wachten op Suzy of Pedro die uiteindelijk niet kwamen omdat Pedro gisteren nog zijn adres doorgestuurd had via mail, maar waarvan we de mail niet ontvingen omdat we geen internet hadden op dat moment.
Dus daar stonden dan... Uiteindelijk Emilie gebeld die ons begeleid vanuit het project Wasi Esperanza, maar ook zij bleek niet de contactgegevens van Pedro en Suzy te hebben. Uiteindelijk stuurde zij ons de straat door maar zonder huisnummer. Dus wij samen met zijn vieren in een veel te kleine taxi op naar dat adres voor amper 5 sol. Ieder met zijn handbagage op zijn schoot of bij de voeten en 1 backpack op onze knieën omdat de koffer van de taxichauffeur te klein was. En dan kwamen we in de straat en vroeg de taxichauffeur ons het huisnummer... De straat was gigantisch lang en we hadden geen huisnummer. Dus de taxichauffeur probeerde om ons te overtuigen om een huisnummer te geven wat we niet konden en heeft ons uiteindelijk gedropt zowat in het midden van de straat. Emilie gaf ons de raad om bij elk huis aan te bellen en te vragen naar Pedro en Suzy. De moed zonk me in mijn schoenen. Moesten we nu echt met al die zware bagage de hele straat aflopen? En we hadden geen idee waar we waren, welke richting we uit moesten... Het enige wat we zeker wisten was dat we op de juiste straat zaten.
Heleen en Luana besloten om zelf te gaan vragen bij mensen terwijl ik met Vanessa bij onze koffers bleven. En plots stond ineens Suzy naast ons. Ze had ons zien zitten op de hoek van de straat en aangezien we zoveel bagage bij hadden had ze verondersteld dat wij de groep waren die bij haar logeerde. Wonder boven wonder had de taxichauffeur ons dus echt op de juiste plek afgezet!

Ik moet wel zeggen dat ik nog nooit zo opgelucht was!

We hebben dan eerst onze koffers uitgepakt en de familie laten weten dat we goed aangekomen zijn. Daar zit toch altijd redelijk wat bezorgdheid om. Want regelmatig lees je op internet artikels over bussen die de ravijn inrijden enz...

het grappige was dat eenmaal we op het dakterras stonden bleek dat de busmaatschappij echt om de hoek lag! Hierna zijn we Ayacucho gaan verkennen. In eerste instantie leek het ons een gigantische stad, maar in werkelijkheid centreert zich alles rond het centrum en is alles quasi op wandelafstand.

Om 16u hadden we afgesproken met Emilie op de plaza en zijn dan ook al snel wat gaan drinken. Emilie heeft op de kaart van Ayacucho aangeduid waar wasi Esperanza ligt, maar ook interessante adresjes zoals waar je lekker kan eten, waar je op stap kan gaan, waar de markt ligt, enz...
Het was een heel aangename kennismaking en ook qua humor kon ze heel goed om met ons.

Na ons gesprek zijn we dan ook nog de nodige inkopen voor de volgende dagen gaan doen zoals eten, shampoo en douchegel. Daar was de afgelopen 2 dagen geen tijd voor geweest.
(We hebben overigens wel gedoucht met douchegel en shampoo uit een klein sample flesje.

Daarna zijn we terug naar onze overnachtingsplaats gegaan en hebben daar een douche genomen en zijn dan wat gaan eten op een van de door Emilie aangeraden adresjes.

Dat was heerlijk! We hadden door de warmte niet zoveel honger en hebben 2 voorgerechten besteld om zo tot een soort van tapas schotel te komen die nog eens heel lekker was. Natuurlijk vergezeld door een wijntje en gezellige gesprekken!

Ik ben zooooooooo blij dat ik dit project kan en mag doen met de mensen die nu mee zijn! Elk met hun kwaliteiten, humor maar ook hun persoonlijkheid.

Morgen gaan we naar de markt om inkopen te doen voor ons project! En verder proberen we niet teveel te plannen en gaan mee op dat wat de dag ons brengt!